Atak DDoS (ang. Distributed Denial of Service) to złośliwa próba zakłócenia normalnego działania sieci, usługi lub strony internetowej poprzez zalewanie jej nielegalnym ruchem. W trakcie ataku DDoS wiele przejętych komputerów lub urządzeń, często nazywanych „botnetami”, jest koordynowanych, aby wysłać ogromną ilość żądań lub pakietów danych do celu, przytłaczając go i uniemożliwiając przetwarzanie prawidłowych żądań użytkowników.
Głównym celem ataku DDoS jest wyczerpanie zasobów celu, takich jak przepustowość, moc obliczeniowa lub pamięć, co uniemożliwia dostęp prawidłowym użytkownikom. Może to prowadzić do przerw w świadczeniu usług, okresów niedostępności, strat finansowych oraz szkód reputacyjnych dla zaatakowanej jednostki.
Ataki DDoS można podzielić na różne typy, w zależności od używanych technik:
- Ataki wolumetryczne: Ataki te mają na celu wykorzystanie przepustowości celu, przysyłając mu duże ilości danych. Ich celem jest przeciążenie infrastruktury sieciowej, uniemożliwiając dostęp do usługi. Przykłady ataków wolumetrycznych to ataki UDP flood i ICMP flood.
- Ataki wyczerpania stanu TCP: Ataki te wykorzystują stanowe właściwości połączeń TCP. Poprzez przeciążanie zasobów celu odpowiedzialnych za obsługę połączeń TCP, takich jak zdolność serwera do śledzenia połączeń lub przydzielanie dla nich pamięci, atakujący może wyczerpać zdolność serwera do obsługi prawidłowych żądań. Przykłady ataków SYN flood i ACK flood są powszechnie znane.
- Ataki na warstwie aplikacji: Ataki te skupiają się na konkretnych aplikacjach lub usługach działających na celu, mając na celu wyczerpanie zasobów obliczeniowych lub wykorzystanie podatności. Przykłady ataków na warstwie aplikacji to ataki HTTP flood, które zalewają cel wieloma żądaniami HTTP, oraz ataki Slowloris, które starają się wyczerpać zasoby serwera, utrzymując otwarte połączenia jak najdłużej.
- Ataki protokołów: Ataki te wykorzystują słabości protokołów sieciowych lub komponentów infrastruktury w celu zakłócenia usług celu. Przykładem ataku protokołów jest atak DNS amplification, w którym atakujący wysyła małe zapytanie DNS z fałszywym adresem IP źródłowym, co powoduje, że serwer DNS odpowiada większą odpowiedzią na ofiarę.
Aby bronić się przed atakami DDoS, konieczne jest połączenie proaktywnego planowania i reakcji w czasie rzeczywistym. Organizacje stosują różne środki bezpieczeństwa i techniki łagodzenia, takie jak:
- Filtrowanie ruchu: Użycie zapór sieciowych, równoważników obciążenia lub systemów zapobiegania włamaniom (IPS) do filtrowania ruchu złośliwego i przepuszczania jedynie ruchu prawidłowego do celu.
- Ograniczanie przepływu: Ustalanie progów i limitów przepływu w celu ograniczenia liczby żądań lub połączeń z jednego źródła, łagodząc w ten sposób wpływ ataku.
- Wykrywanie anomalii: Wdrożenie systemów monitorujących, zdolnych do identyfikacji nietypowych wzorców ruchu lub podejrzanej aktywności oraz automatycznego włączania działań łagodzących.
- Sieci dostarczania treści (CDN): Użycie CDN, takich jak Cloudflare, które dystrybuują treści strony internetowej na wielu serwerach, pomagając wchłonąć i zmniejszyć wpływ ataków DDoS przez rozproszenie ruchu.
- Usługi łagodzenia DDoS: Użycie specjalistycznych usług łagodzenia DDoS, które wykorzystują zaawansowane techniki wykrywania i łagodzenia, często z dużą pojemnością sieciową, aby przechwycić i odfiltrować ruch atakujący, zanim dotrze do celu.
Ataki DDoS stale ewoluują, a atakujący korzystają z nowych technik i metod wzmacniania. Dlatego organizacje muszą być czujne, regularnie aktualizować swoje środki bezpieczeństwa i posiadać skuteczne plany reakcji w celu zminimalizowania wpływu ataków DDoS.
